Voorstellen

Wat ooit begon met het opvoeden van een klein pupje, is uitgegroeid tot het begeleiden van mensen met de opvoeding en heropvoeding van hun hond. Toen Zep bij ons in huis kwam wonen, zijn wij samen begonnen met hem op de puppycursus bij Quiebus in Goirle. Zo'n anderhalf jaar later waren we zelf in opleiding om zulke cursussen te geven.

Wij hebben beide bij het Cursuscentrum Dierverzorging in Barneveld onze opleidingen gevolgd. Deze worden daar gegeven door Kynologisch Centrum Quiebus.

Anita is naast haar dagelijkse werk, werkzaam als kynologisch instructeur op hondenschool Quiebus in Goirle en Tilburg. Zij begeleidt daar tevens mensen die in opleiding zijn tot (gevorderd) kynologisch instructeur.

Job is naast zijn dagelijkse werk, kynologisch instructeur op hondenschool Quiebus in Goirle en Tilburg. Ook hij begeleidt daar mensen die in opleiding zijn tot (gevorderd) kynologisch instructeur. Daarnaast is hij tevens werkzaam als kynologisch gedragstherapeut en als stagebegeleider voor mensen die in opleiding zijn tot kynologisch gedragstherapeut.

Om dit te kunnen en te mogen doen (zie `licentie') hebben wij de volgende opleidingen afgerond:

Mack

Geboren 23 juni 2002
Sinds 21 mei 2005 bij ons
Overleden 23 februari 2009

Als vierde eigenaar van Mack zijnde, kwamen we er achter dat deze Bullmastiff behoorlijk wat “bagage” in zijn spreekwoordelijke rugzak had. Gelukkig heeft ons dat er nooit van weerhouden om hem zo ontzettend lief te hebben.
Mack was geweldig.
Zijn uiterlijk was overweldigend. Mensen waren of heel bang van hem, maar de meeste mensen vielen voor hem als een baksteen. Het gebeurde bijna dagelijks dat Mack door vreemden (volwassenen en kinderen) werd geknuffeld. En Mack, tja die deed niets anders dan kwispelen en genieten!

Helaas heeft Mack een verleden van mishandeling moeten doorstaan. Het heeft ons dan ook een jaar gekost om een onbreekbare band met hem te krijgen. Juist door zijn verleden verwacht je een hond die terughoudend is naar andere mensen en honden. Niets was echter minder waar. Mack hield van andere mensen, net zoals de meesten ook van hem hielden.

Het geweldigste aan Mack was zijn karakter. Mack was de meest rustigste, maar meest zelfverzekerde hond die we kennen. Hij wist precies hoe en wanneer hij moest reageren op de uitdaging en communicatie van een andere hond. Hij was onze "opvoedhond" de perfecte leermeester voor andere honden. Bij bange hondjes bleef Mack bijvoorbeeld doodstil staan en liet zich zelfs door hen bijten. Aan de andere kant zette hij hondjes met een iets te grote mond, op een hondse manier, op hun plaats. Hierin heeft Mack ons geleerd dat een grote mond en agressie niets oplost. Mack bleef rustig in een ‘ogenschijnlijk’ conflict en toonde de ander met eenvoudige hondse signalen en gedrag hoe de wereld in elkaar zat.

Mack heeft ons ook geleerd reële verwachtingen te stellen aan jezelf en aan anderen. Wilden we bij onze eerste hond Zep dat alle oefeningen perfect werden opgevolgd en uitgevoerd, hebben we van Mack geleerd te kijken naar de noodzaak en de behoefte van de hond. Voor Mack wilden we een liefdevolle en veilige thuisbasis zijn. Nooit hebben we het erg gevonden dat Mack met zijn grote lijf onze bank warm hield of onze vuilnisbak plunderde (helaas beiden geleerd bij een vorige eigenaar). Het enige wat we hebben gedaan was het voorkomen van dit soort situaties. En die bank, ach het was ook wel gezellig als hij ’s avonds bij je kroop en met zijn hoofd net zo lang wurmelde totdat hij op je schoot lag en gekriebeld werd.

In januari 2009 is Mack ziek geworden. Leken het op “gewone” rugklachten, is het na drie weken toch duidelijk geworden dat Mack ongeneeslijk ziek was. Ondanks dat we altijd geweten hebben, dat onze Mack niet oud zou zijn geworden, is 6 jaar veel te vroeg om je hond in te moeten laten slapen.
Op 23 februari 2009 hebben we deze moeilijke beslissing moeten nemen.
Lieve Mack,  we missen je ongelooflijk erg. Bedankt voor al je liefde en wijze lessen. We houden van je.

Job en Anita